De wetenschappelijke naam van deze schildpad is sinds 1989 Trachemys scripta elegans.
In een aantal boekwerken wordt ook gesproken over Pseudemys scripta elegans.
Verspreidingsgebied:
Roodwangsierschildpadden komen oorspronkelijk uit het oosten en zuidoosten van de Verenigde Staten van Amerika. Ze worden in de
vrije natuur aangetroffen in verschillende leefomstandigheden (biotopen). Zo vindt men ze in stil, niet te snel stromend water
(beken, rivieren, moerassen) maar ook in grote meren met een zachte bodem. De schildpadjes die hier te koop aangeboden werden,
zijn voor een groot deel speciaal voor dit doel gekweekt in half-wilde omstandigheden.
Geslachts-onderscheid:
De mannetjes hebben een lange puntige staart en een ietwat hol buikschild en lange nagels Deze hebben een functie bij de
voortplanting, dus nooit afknippen!... Vrouwtjes daarentegen hebben een korte stompe staart en een plat buikschild en duidelijk
kortere nagels.
Behuizing:
Water- of moerasschildpadden hebben land én water nodig. Ze moeten goed kunnen zwemmen en zich goed kunnen wenden en keren zonder
de bodem of wanden te raken. Minimale afmetingen van een verblijf voor een volwassen paartje zijn 120 cm x 40 cm (lxb) met een
waterhoogte van ca. 25 cm. Ze hebben ook een droog plekje nodig om te kunnen zonnen onder een lamp (tot ± 35 °Celcius). Voorts
moeten ze ergens onder kunnen wegkruipen. De bak moet tochtvrij zijn door middel van een afdekplaat of lichtkap want tocht is
funest voor waterschildpadden! Zij kunnen longontsteking krijgen en een wisse dood sterven. De temperatuur van het water kan het
beste tussen de 18° en 23° Celcius gehouden worden. De temperatuur van de lucht moet altijd iets hoger zijn. Het is beter om een
extra lamp in de lichtkap te monteren, dan te gaan experimenteren met allerlei verwarmingselementen in het watergedeelte. Als U een
verwarmingselement in het water wilt gebruiken, neem dan bij voorkeur één met slagvast glas (bv. van het merk Jäger) met ingebouwde
thermostaat. Filter en pomp zijn haast onontbeerlijk, want roodwangen (en soortgenoten) zijn enorme vervuilers. Ze eten slordig en
veel.
Voedsel:
Het voedsel wordt uitsluitend in het water opgegeten. Wanneer een roodwang op het land één of andere prooi heeft bemachtigd, dan
loopt de schildpad altijd naar het water. Aan jonge dieren (tot ca. 8 maanden) dient zoveel mogelijk voedsel te worden verstrekt
in de vorm van muggelarven, tubifex, kleine krekels, waterluis en kleine regenwormen. Vanaf de 4e à 5e maand kunnen de jongen
geleidelijk op dood en/of instant voedsel worden overgewend. Jonge dieren groeien bijzonder snel. Daarom is het raadzaam voor de
opbouw van skelet en schild regelmatig kalk/vitaminepreparaten (Gistocal, Carmix of Sporavit) aan het voedsel toe te voegen.
Naarmate de dieren ouder worden krijgen ze meer behoefte aan groenvoer, zoals sla, andijvie, witlof, taugé en koolsoorten, fruit
zoals stukjes appel, peer, aardbei, meloen. Verder dient er zoveel mogelijk afwisselend dierlijk voedsel te worden verstrekt in de
vorm van regenwormen, diverse soorten kattevoer (zowel blikvoer als kattebrokken), runderhart, fijn gesneden zoetwatervis en
schaaldieren. Schildpadden hebben een wisselende lichaamstemperatuur en 'zonnewarmte' (van een spotje van 40 - 60 Watt) zorgt ervoor
dat deze hoog genoeg wordt om de dieren in staat te stellen om naar voedsel te zoeken en dit optimaal te verteren.
Ziekten:
- Verkoudheid, kan worden behandeld met antibiotica, maar het is ook mogelijk te genezen door het dier in een kleine bak apart te
zetten in water en lucht van 28° Celsius, waaraan aftreksel van longenkruid wordt toegevoegd. Dit tweemaal per dag herhalen,
gedurende minstens 2 weken. Verkoudheid is de meest voorkomende ziekte, die goed behandeld moet worden, omdat het snel over kan
gaan in longontsteking.
- Dichte ogen, kunnen verholpen worden door het dier apart te zetten in iets warmer water met een aftreksel van ogentroost. Wanneer
niet snel verbetering optreedt, is het gebruik van een oogzalf aan te raden. Enkele van deze zalven hebben een desinfecterende
werking en er is ook wel vitamine A aan toegevoegd. Zij zijn verkrijgbaar bij de apotheek.
- Zacht schild, wordt altijd veroorzaakt door kalk- en vitaminegebrek. Ook hier moet weer worden opgemerkt dat bij ernstige kwalen
beter een dierenarts kan worden geraadpleegd. In de zomermaanden kunnen roodwangsierschildpadden in een buitenvijver gehouden
worden. Wel zorgen voor een schaduwrijk plekje als alternatief. Schildpadden verliezen af en toe stukjes schild. Dit is een normaal
groeiproces.
- Niet willen eten, Roodwangsierschildpadden zijn koudbloedige dieren. De werking van hun lichaamsfuncties hangt af van de
temperatuur van het water. Als deze te laag is, eten ze niet. Ze kunnen ook ergens van geschrokken zijn en een week lang hun eten
laten liggen. Voedsel wel blijven aanbieden, maar na een half uurtje wegnemen, dit voorkomt vervuiling van het onderkomen.
Stamboek en registratieprogramma, Door de Nederlandse Schildpadden Vereniging (www.trionyx.nl)
is er voor een groot aantal soorten schildpadden een stamboekprogramma gestart, waaraan naast dierentuinen ook particulieren hun
medewerking verlenen en deelnemen. De bedoeling van zo'n programma is de in Nederland aanwezige dieren te registreren en door
coördinatie een gezonde populatie in gevangenschap te creëren.
Voorbeeld:
Wanneer u jonge dieren aanschaft en later blijkt dat u twee dieren van hetzelfde geslacht heeft, kan de stamboekhouder een
eventuele ruil tot stand brengen en/of de juiste partner voor uw dieren zoeken.
|
